ای نفس گفته اند که «آن را که حساب پاک است، از محاسبه چه باک است.» ولی این سخن چه ربطی به تو دارد؟! تو کجا و پاکی حساب کجا! فکرت، زبانت، چشمت، دستت، پایت، ظاهرت، باطنت و قلبت آن قدر باید حساب پس بدهند که نگو.

هر طرف را آ مدی درست کنی، طرف دیگر از دستت در رفت. آمدی عبادت کنی و زاهد و عابد باشی، آن قدر بداخلاق و بد زبان و تلخ شدی که با صدمن عسل نمی توانندت خورد! آمدی دستت را حفظ کنی، چشم و زبان رها شد. آمدی زبانت را کنترل کنی، چشمت هرزگی کرد. آمدی خوش اخلاق باشی، تقوا را به باد دادی. آمدی با تقوا باشی، غرور و نخوت سرنگونت کرد. آمدی با تواضع و فروتن باشی، سر از ریا درآوردی. آمدی ریا نکنی، وظیفه را فراموش کردی. پس حساب ناپاک است و از محاسبه باک است! هر جا را خواستی پاک کنی، جاهای دیگری ناپاک شد! حالافهمیدی که از پاک کردن خود، عاجزی! اگر به عجز سردرآوردی، جای خوبی است. به قول پهلوانان لنگ بینداز کار را به خدا واگذار کن، خدا بر هرچیزی تواناست. (... و اگر فضل و رحمت خدا شامل شما نبود احدی از شما هرگز (از گناه) پاک و پاکیزه نشدی لیکن خدا هر کس را می خواهد منزه و پاک می گرداند که خدا شنوا و دانا (به احوال بندگان) است. نور21)