ای نفس به جای درخت دوستی، نهال دشمنی می نشانی! به جای بذر محبت، بذر نفرت می پاشی. به جای تالیف، تفریق قلوب می کنی، غیر از خود و قبیله خود، همه را با یک چوب می رانی. انگار نه انگار که تو هم مخاطب کلام خدای رحمان و رحیم هستی که می فرماید: «مومنان با هم یقینا برادرند. حجرات،10» تو را چه می شود که کمر همت بسته ای که رشته اتحاد مسلمانان را بگسلی مگر نشنیده ای خدا فرموده است: «... و همه با هم به ریسمان الهی چنگ زنید و فرقه فرقه نشوید آل عمران،103» به همه بدبینی با یک چوب مجلس، مجمع تشخیص و دولت و نیروها را طرد می کنی. گویی غیر از تو و پیروانت، نه اصولگرایی و نه اصلاح طلبی روی زمین وجود دارد! اگر دیگران عیب و علتی دارند، مگر تو نداری؟

برعیب نظر مکن که بی عیب خداست

معذورم از اینکه بربشر عیب رواست

اگر دیگران را به خاطر عیب و نقصشان نپذیری، دیگران هم تو را به هزارها دلیل نخواهند پذیرفت، آن وقت آتش نفاق و فتنه هر روز تندتر می شود و در شرایطی که همه به هم بدبین و دشمن شوند، چشم فتنه را هم نخواهی شناخت که آن را کور کنی. دوست را به جای دشمن می زنی و دشمن را به جای دوست می نوازی، مراقب باش در شرایط فتنه به فتنه گران سواری ندهی!