ای نفس رضای خدا را می جویی، یا رضای خود را؟ خدا را می خواهی یا خرما را؟ اگر میان رضای خدا و تمایلات خود نتوانستی جمع کنی، کدام را بر می گزینی؟ تا تربیت نشده ای اکثر خواسته های تو در جهت دشمنی با خدا و معصیت اوست.

شنیده ای: (اعداد عدوک نفسک التی بین جنیبک) یعنی مهمترین دشمن تو، همین خود تو (نفس تو) است که بین دو پهلوی توست. از دشمن، دوستی نیاید و انتظار رفاقت از وی نشاید. ای نفس ابتدا باید بر خود سخت بگیری و او را تیمار کنی، تا این اسب سرکش رام گردد و برای تاخت در میدان رضای الهی به تو سواری دهد. واقعیت این است که یوسف صدیق فریاد بر آورد: “نفس بسیار به بدی امر می کند، مگر خدا رحم نماید- یوسف53” اما همین یوسف وقتی با نفس مخالفت کرد و او را به سختی انداخت و به استقبال خطر آنجا که مخالف تمایلات نفسش بود، رفت و رضای الهی را بر رضای خود ترجیح داد، از ته چاه بر مسند ملک مصر نشست و نفس او اسب راهواری برای سیر و سلوک به سوی خدا شد. در حدیث قدسی آمده که خدا به داوود(ع) وحی کرد: “من رضای خود را در سخط (ناخشنودی) نفس قرار داده ام و مردم آن را در رضایت نفس می جویند و آن را نمی یابند.”