نظام معرفتی ایران بعد از مشروطه بلند و پست زیادی دیده است، نقشه فکری ما دائم تغییر می کرد و متحول می شد. تا انقلاب 75 رخ داد؛ پس از آن نیز کش و قوس های علوم انسانی ادامه داشت. اما یکی از بحث هایی که پای ثابت محافل محسوب می شد انتخاب میان متجدد شدن و یا سنتی ماندن بود. در این میان عده معدودی با مباحث شورانگیز «یا این و یا آن» مخالف بودند. آنها باور داشتند و دارند که موضوع، انتخاب تجدد و یا سنت در یک بسته بندی کامل که لابد در قفسه تاریخ گذاشته اند، نیست بلکه موضوع فراتر از این حرف ها است. این رویکرد که بیشتر سلبی به نظر می رسد رفته رفته شنیده شد و حال که مسئله تجدیدنظر علوم انسانی داغ است وقت آن رسیده که به سراغ یکی از آنها برویم و به راهکارهایی که می گویند گوش فرا دهیم. گفت وگویی که در پی می خوانید سعی دارد چنین باب هایی را باز کند.