ای نفس می دانی که فنا در انتظار تو است و یا اگر نیک بنگری هم اکنون نیز فانی هستی. گیرم که چند سال یا چند ماه یا چند روز یاچند ساعت دیگر هم زندگی کردی. لقمه هایی بیشتر می خوردی، چندین جامه دیگر پاره کردی، بالاخره باید تسلیم موت شوی و راه فراری از مرگ نیست که هر نفسی چشنده موت است 1() و فنا در انتظار هر کسی است که روی زمین زندگی می کند2(). حالاای نفس کلاه خودت را قاضی کن، آیا مثل حبیب ابن مظاهر، ابوالفضل عباس، علی اکبر، قاسم ابن الحسن و حسین ابن علی و یا سایر اصحاب او بمیری بهتر است یا مثل یزید، شمر، عمر سعد و عبیدالله ابن زیاد؟ البته خوب مردن هزینه دارد، سختی دارد، تمرین، تربیت و مراقبت می خواهد و انتخاب احسن است، اما مرگ در بستر یا در اثر تصادف و حوادث یعنی روزمرگی و باری به هر جهت زندگی را سپری کردن.

و اینک تو و این هم تاسوعا و عاشورا! ممکن است دیر بجنبی، عصر عاشورا فرا برسد و کار از کار بگذرد و به قافله حسین (ع) نرسی. فقط تا صبح عاشورا فرصت انتخاب داری نگاه کن! چه جوانمردانه و چه آگاهانه «حر» از چاه خود آزاد شد و تاخت کنان فرصت سوزیها را جبران و با توبه، خود را به وجه خدا-حسین (ع)- رساند تا گذشته ها را جبران و برای همیشه باقی بماند.3()

پی نوشتها:

1- آل عمران185، انبیاء35 و عنکبوت57

2- الرحمن،26

3- همان