سایت گذار (ارگان سیا و موساد)در مقاله با عنوان«رویکرد جنبش دانشجوی در قبال جنبش سبز»به قلم مصطفی خسروی، به بررسی نقش جنبش دانشجویی در جنبش سبز(جنبش بی سر) پرداخته و با اعتراف به بی سر بودن جنبش سبز،می نویسد:

«جنبشی که از ابتدا نشان داد با حفظ احترام به رهبران سیاسی موجود، چون برآمده از جنبش های مدنی است نه احزاب سیاسی، ولایت احدی را نمی پذیرد. موسوی و کروبی نیز با درک این خصلت جنبش بود که هیچ گاه سعی نکردند خود را رهبرانی نشان دهند که هدایت گر و تصمیم گیر جنبش خواهند بود. » نویسنده گذار سپس از استفاده ابزاری اصلاح طلبان از جنبش دانشجویی این چنین پرده برمی دارد:«آنچه که مسلم است جنبش دانشجویی و در راس آن دفتر تحکیم وحدت به عنوان یکی از معدود نیروهای صاحب تشکیلات، پیش از خرداد76، سهم به سزایی در روی کار آمدن دولت اصلاحات داشتند؛ دولتی که با شعار هایی مبتنی بر آزاد های سیاسی و اجتماعی آمده بود دیری نپایید که با بحرانهای متفاوتی مواجه شد تا جایی که همان جنبش دانشجویی در ماجرای کوی دانشگاه به عنوان یکی از اولین قربانیان دوران اصلاحات به مسلخ رفت. هر چند دانشجویان هزینه گزافی در این میان پرداختند اما به سختی توانستند حمایت خود را از دولت خاتمی در دور دوم حفظ کنند. در این میان ضعف مفرط دولت دوم اصلاحات، پایان مجلس ششم و انتخابات شورا ها و... فضای یاس و سرخوردگی را در میان بدنه جنبش دانشجویی تزریق کرد، به گونه ای که از دفتر تحکیم وحدتی که توان تشکیلاتی آن در فراگیر نمودن و همگانی کردن اعتراضات و مطالبات در ده ها شهر و دانشگاه مثال زدنی بود چیزی جز عده ای نیروی سیاسی کهنه کار و تا حدی خسته در تهران و انجمن های معلق باقی نمانده بود و کم کم فعالین سیاسی در دانشگاه ها به کمترین درجه نفوذ خود رسیدند.»