طبیعت با قابلیت و داشته های بی نهایت خود همواره پشتوانه ای عظیم برای هنر و آثار هنری بوده است. هنرمندان با بهره مندی از سرمایه های طبیعت، هنر خویش را تعالی بخشیده و آن را از امکانات بسیاری بهره مند ساخته اند. نیما یوشیج، شاعر طبیعت گرای معاصر با حضور مداوم در دامن طبیعت، توانست پیوندی فکری و عاطفی بین خود و طبیعت پدید آورد. او ذهنیت شعری خویش را با طبیعت، به صورتی تنگاتنگ در آمیخت و آن را جانمایه هنر خویش ساخت. تاثیرپذیری نیما از طبیعت دستاوردهای بسیاری برایش داشته است. او نوآوری خویش را نیز مدیون طبیعت است. مشاهده تازگی های طبیعت و درک بی واسطه او از پویایی و تحول جاری در آن توانست منبع الهامش قرار گیرد و در وی به انگیزه ای عظیم برای تحول تبدیل شود. شعر نیما یوشیج از هر نظر با طبیعت ارتباط وآمیختگی یافته است. او به اشکال مختلف از امکانات طبیعت بهره برده است.