دوره پهلوی دوم بعد از پشت سر گذاشتن دوره فترت دوازده ساله اول (1320 - 1332 ش) بازآور نظام سیاسی بود که در دوره پهلوی اول شکل گرفت و در این مقطع بعد از تکوین دوباره تداوم یافت. در نظام اجتماعی ایران در مقطع 57 - 1332، حوزه سیاست با گسترش واسط قدرت به حوزه های دیگر، از جمله حوزه فرهنگ، تعامل دوجانبه سیاست و فرهنگ را با اختلال روبرو ساخت. کنش های ارتباطی جای خود را به کنش های استراتژیک داد. به اندازه ای که کنش های استراتژیک انسجام اجتماعی را بازتولید می کرد، در عرصه فرهنگ به جای توانایی ارتباطی، ناتوانی ارتباطی را تقویت نمود. ناتوانی ارتباطی به اشکال مختلفی از قبیل تملق جویی، تسلیم طلبی، اقتدارطلبی،