بچه ها بویژه آنهایی که در پایه های اول دبستان هستند ویژگی های روحی، روانی و عاطفی خاصی دارند که اگر به آنها توجه کنیم قطعا به نتایج خوبی دست خواهیم یافت.

معلم در کلاس های ابتدایی در نقش یک الگوی تمام عیار برای بچه ها ظاهر می شود و همه حرکات و رفتارهای او در ذهن بچه ها نقش می بندد. از آن جایی که بچه های اول دبستان از محیط خانه و همنشینی با پدر و مادر وارد فضای بزرگتری به اسم مدرسه یا خانه دوم شده اند، اگر شرایط موجود در خانه دوم را تا حدی

شبیه خانه اول کنیم

کمی از سنگینی و غربت این محیط کاسته ایم. به طور مثال اگر از همان روزهای اول مدرسه بیش از آن که نام خانوادگی آنها را به خاطر بسپاریم اسم کوچک آنها را در ذهن مان ثبت کنیم و آنها را به همین نام کوچک خطاب کنیم تاثیر شگرفی برجای می گذاریم. از همین تاثیر می توان استفاده کرد و به اهداف آموزشی و پرورشی خود نزدیک شد.

علاوه براین می توان معنی نام آنها را هم پرسید و اگر کسی آن را ندانست یک فرهنگ اسامی داشته باشیم تا معنی آن را بیابیم. این خاطره به نظر کم اهمیت به خوبی در ذهن آنها ثبت می شود.