پس از گذشت یک هفته از سخنرانی کوبنده حضرت امام پیرامون لایحه ننگین کاپیتولاسیون، حکومت پهلوی امام را دستگیر و پس از انتقال به تهران به ترکیه تبعید نمود. وضع بحرانی و در حال انفجار کشور که از ادامه تبعید رهبر نهضت اسلامی ایران ناشی می شد از یک سو و عدم تمایل دولت ترکیه به ادامه زندانبانی خود از سوی دیگر، رژیم پهلوی را بر آن داشت که تبعیدگاه امام را تغییر دهد. از این رو، طی مذاکره سری با دولت عراق در قبال این تعهد که دولت ایران دخالتی در سرنوشت، آزادی و مدت اقامت امام در عراق نداشته باشد، عراقی ها با انتقال امام به عراق موافقت نمودند. تحلیل شاه از انتقال امام به نجف اشرف این بود که فضای غیرسیاسی