-شکل – حیات

(form – of – life) در مقابل حیاتی که هرگز نمی تواند از شکلش جدا شود و در آن مجزا ساختن چیزی نظیر حیات برهنه – به معنای حیات طبیعی انسان- به هیچ رو ممکن نیست. یکی از ایده های اصلی جورجو آگامبن () در مباحث نظری سیاست است. او این ترم را در برجسته ترین اثر خود – هومو ساکر؛ قدرت حاکم و حیات برهنه – به خوبی بسط داده و با تکیه بر نظریه زیست – سیاست (bio – politics) میشل فوکو که مطابق آن مساله اصلی بر سر خود حیات است، شکل – حیات را پرورانیده است. محور اصلی این نوشتار بر تز شکل – حیات در نظریات آگامبن قرار دارد تا از رهگذر آن وضعیت کنش سیاسی دوران مدرن واکاوی شود و نیز نگاهی از نظرگاه هانا آرنت بر انقلاب های مدرن و کنش سیاسی در این انقلاب ها دوباره طرح شود.