برای برقراری ارتباط با رمان مرد است و احساسش، قبل از هر چیزی، باید دو گوش شنوا داشت. از همان ابتدای داستان که راوی به توصیف سه هم قطار خود می پردازد، می فهمیم با آدم وراجی طرفیم که تا مخاطب خود را شیرفهم نکند، دست بردار نیست؛ یک خواننده حرفه ای اپرا که می خواهد خواب شب گذشته اش را تعریف کند، خوابی که برای او یادآور سفر چهار سال پیش اش به شهر مادرید برای اجرای برنامه است. او همه چیز را از دریچه ذهن خود روایت می کند و داستان کلا مبتنی است بر تحلیل او از مسائل مختلف. چیزهایی را هم که نمی داند، با منطق خاص خودش حدس می زند! رمان بخش های مختلف ندارد و او یکسره حرف می زند، البته با زیرکی خاصی که خواننده