زندگی به دید من چیزی است که در هیچ جا و چیزی، بیشتر از تصویرهایی که از رفتگان برجای مانده است، آن هم در برق نگاه شان، دانسته نمی شود. جای دیگری که باز به روشنی خود را به رخ می کشد، کام جویی است که بی هیچ پرده ای پس از آن، مرگ را ایستاده به نیرو می بینی؛ کام جویی دو پرنده بر درخت نیز؛ چه رسد به آدمی. زندگی مانند داستان شناخته شده آب و ماهی است و شناختی که ماهی از آب دارد؛ شناختی که تا ماهی بر کناره شنی، بال بال نزند و دم و بازدمش در سختی هوا به شماره نیفتد و آبشش هایش خراشیده نشود، به اوج نمی رسد. آدمی زاده نیز تا مرگ نبیند، نیستی را نشناسد و گذر از این مرز باریک، با این همه بی برگشت را نداند،