در برگه ای که به جای بروشور بر تابلوی نصب شده در ورودی گالری «ماه مهر» نصب شده، رضا کیانیان توضیح داده که جزیره قشم کلاغ ندارد اما یک بار که اتفاقا او هم آنجا بوده سر و کله 10، 15 کلاغ به ناگهان در جزیره پیدا می شود و توسط دوربین وی شکار می شوند. خود کلاغ ها نه، تصویرشان. حالاآن کلاغ های خوش شانس پس از پرورده شدن در محیط فتوشاپ، در تعدادی تابلوی چشمگیر، قاب بندی شده، بر دیوار گالری جای گرفته اند. کیانیان خیلی کوشش کرده تا تصویر کلاغ ها با فرم های گرافیکی در هم آمیخته و به تصاویری چشم نواز تبدیل شوند. به لحاظ هنری، این اتفاق افتاده. حاصل کار، از نظر قاب بندی، فضاسازی و دیگر جلوه های بصری، فوق العاده اند، اما هوشمندی کیانیان پیش از آنکه در تکنیک عکاسی اش متجلی باشد، در نگرش او به موضوع عکس ها جلوه می یابد. کلاغ ها در فرهنگ عامه، نماد خبرچینی، شومی و هول و هراسند. کیانیان با حذف پس زمینه و هر عنصر زائدی در قاب عکس ها تعدادی کلاغ را به ما نشان می دهد که اگرچه به لحاظ فنی زیبا به نظر می رسند اما در نهایت جز خشونت، وحشت و کراهت حس دیگری را بیان نمی کنند. و در این میان حسی که دست کم پس از دیدن تابلوها به نگارنده تلقین شده حضور خشن کلاغ ها و ایجاد حس ناامنی بود. به ویژه آنکه در اغلب عکس ها، کلاغ ها روی سیم برق یا تلفن نشسته اند. بنابراین وجه خبرچینی آنها برجسته تر به نظر می رسد. به هر حال رضا کیانیان هنرمند پرتلاشی است که خود را در قالب یک هنر – بازیگری - حبس نکرده و به قول معروف دووجهی یا چندوجهی است. نقاشی می کند، با چوب مجسمه می سازد، فیلمنامه و نمایشنامه می نویسد، عکاسی می کند، به قول خودش چون پدرش کله پز بوده از فوت و فن کله پزی سر درمی آورد، همسرش خواهرزاده سهراب سپهری است و دیگر چه بگویم؟ همه فن حریف است و در همه فنون هم سربلند. راستی یادم رفت. کف سالن گالری هم چند خروار نمک سفید ریز که شبیه ماسه های جزایر جنوبی است، ریخته اند تا یادآور قشم باشد. جالب اینکه این نمک یا ماسه های شبه نمک را از سمنان آورده اند. چه ربطی دارد؟ ربط دارد، عرض می کنم. بروید نمایشگاه را ببینید متوجه خواهید شد.