شکی نیست که مظلوم ترین مقوله در مقابل هجمه نقض کپی رایت، موسیقی است. گویی کپی کردن سی دی ها، دانلود غیرقانونی و رایگان از سایت های اینترنتی، استفاده بی اذن و اجازه صاحبان آثار موسیقی در فیلم ها و تیزرها و برنامه های رادیویی و تلویزیونی و... به اعمال عادی تبدیل شده، به حدی که حتی به مخیله هیچ کس هم نمی رسد که نقض حقوق صاحبان آثار موسیقی، فعلی است قبیح و مجرمانه. از کجا به این نقطه رسیده ایم که به راحتی مرتکب چنین جرم بی مکافاتی می شویم؟ چرا این جرم از سوی نهادهای قضایی جدی گرفته نمی شود؟ چرا ما احساس می کنیم که این نقض حق، خیلی هم مهم نیست؟ بد نیست برای یافتن پاسخ این پرسش ها کمی به گذشته برگردیم،