دنیا جلوی چشم مان دارد عوض می شود و چیزهایی که بدیهی و محرز می پنداشتیم، حالاباید به دیده شک و تردید بهشان نگاه کنیم. خیلی زود، چشم می بندیم و باز می کنیم، می بینیم که دنیا با اصل و فرعش تغییر کرده و چیزی شده که اصلا گمان نمی کردیم. بعضی وقت ها یادم هست که پیرمردان نکاتی از صفحات مرموز تاریخ بازخوانی می کردند که من چنار روی پیشانی ام سبز می شد. شاید شما هم یادتان باشد که آن اوایل که من تازه به محفل شان راه یافته بودم، در نقل خاطرات سیاسی، چیزهایی می گفتند و خاطراتی تعریف می کردند که گویی مرا به اصل عدم قطعیت یقین هل می دادند؛ می گفتند - و خیلی هم عادی و معمولی، گویی که امر واضح و مبرهن را بر