نیما یوشیج تمام سرگرمی این روزهایم است. هم به خاطر بزرگداشتی که از طرف انجمن شاعران برای نیما یوشیج برگزار کردیم و هم به خاطر به روز کردن مقالات رساله ام که با موضوع «آوا و معنا در شعر نیما» ارائه کرده ام.

نیما یوشیج علاوه بر اینکه شاعر بزرگی است یک تئوریسین و نظریه پرداز بزرگ ادبی است. او از رویدادهای مهم ادبی در سطح جهان در شعرهایش بهره گرفته اما ابتدا آنها را بومی کرده و سپس آنها را به کار برده است.

شعرهای نیما به خوبی اهمیت ابهام در شعر را نشان می دهند و ما با فرم ها و ساختارهای تازه، نگاه نو و ترکیبات جدید آشنا می شویم. وزن نیمایی با اتکا به سنت موسیقایی شعر و با احترام به عروض شعر فارسی در نظر گرفته شده است. نیما بدون تخریب و نفی آنچه از گذشته وجود داشته سطرها و مصراع ها را کوتاه و بلند می کند تا به قول خودش حرفش را آن طور که می خواهد بزند بدون اینکه اوزان او را درگیر حشوگویی کند. من فکر می کنم از نیما و شعر نو نیمایی کمی غافل مانده ایم. انقلاب نیما در شعر و اهداف و نگاه او به عنوان فرهیخته و ادیب بسیار جالب است. نیما نبوغ بسیار قوی ای دارد و شعرهای اجتماعی و مردمی او درد های اجتماعی را مطرح می کند.

حالامی خواهم پیشنهاد کنم کتاب «بدعت ها و بدایع نیما یوشیج» را که زنده یاد مهدی اخوان ثالث نوشته و در آن به نظریه های ادبی نیما یوشیج پرداخته است از دست ندهید. یا اگر گذرتان به کتابفروشی های روبه روی دانشگاه تهران افتاد سراغ کتاب «نامه های نیما به همسرش عالیه» را بگیرید. یا کتاب «حرف های همسایه» نیما یوشیج را بخوانید و غرق لذت شوید. راستی مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج را که مرحوم سیروس طاهباز گردآوری کرده فراموش نکنید.