درخشنده به استفاده از نابازیگران در نقش های خاصی که اکثرا در فیلم هایش استفاده می کند مشهور است. اما این بار او به شکل دیگری عمل کرده است. بازیگر اصلی فیلم دختر معلولی است که تمام داستان حول محور او می چرخد. زیبا هاشمی برای اولین بار در این فیلم جلوی دوربین رفته و نقش یک دختر عقب مانده ذهنی- به تعبیر فیلم- را بازی کرده است.

کودکی که خواب می بیند معلم در اثر حادثه ای ناپدید شده در طول فیلم بارها توسط ناظم مدرسه به زور- با شربت- خوابانده می شود تا ادامه خوابش را ببیند و باقی ماجرا را برای آنها شرح دهد، هرچند حرف های همین کودک در ابتدای فیلم وقتی از خواب هایش تعریف می کند برای هیچ کس حائز اهمیت نیست و کسی حرفش را نمی پذیرد نه ناظم، نه پلیس.

معلم درباره الناز شناخت ندارد و ابتدا از او می ترسد، گمان می کند الناز شخصیتی منفی دارد. اما به گفته دست اندرکاران فیلم جامعه، خانواده و مدرسه به کودک یاد نداده اند که احساسش را چطور بروز بدهد و با دنیای اطراف ارتباط برقرار کند. الناز مدام به دلیل اختلال حرکتی و نقص جسمی که دارد قضاوت و طرد شده است.

دختری که ناتوانی جسمی و حرکتی دارد و کارهای خودش را به سختی انجام می دهد ناگهان از قدرت فوق العاده ای برخوردار می شود که می تواند جسم ازهوش رفته معلمش را تا زیرزمین بکشاند و با روش های غیرمعمول مثل بستن دست و پا آزارش دهد.

صحنه های دلخراشی که دختر معلول برای معلمش در زیرزمین خانه ایجاد می کند و انواع آزار روحی و جسمی که به معلمش می رساند باعث بدبینی مخاطبان به این بخش از اجتماع می شود.

زیرزمین در این فیلم مکان مهمی است؛ هم مکان زندانی شدن، هم مکان برپایی کلاس درس است، هم بهترین لحظات بازی دو بازیگر فیلم میترا و ریحانه در آن می گذرد. در نهایت نیز مکان متحول شدن شخصیت هاست.

صدرعرفایی با وجود اینکه ترس از ارتفاع دارد و با وجود تمام ترسی که من داشتم، می خواست این صحنه را خودش بازی کند و این کار بسیار خطرناک بود.