نمایشی از جنس دیگر. نمایشی که هم برای تماشاگر و هم برای گروه اجرایی می تواند یک اتفاق باشد. از این جهت که تماشاگر با یک حس و انرژی روبه رو می شود که تاکنون آن را تجربه نکرده. فضایی بکر و صمیمی. اتفاقی که در تئاتر حرفه ای ما به شدت نایاب است و برای گروه اجرایی، به خصوص بازیگران فرصت مناسبی است تا توانایی های خود را به نمایش بگذارند. شانسی که باید از آن به نحو شایسته استفاده کنند و بدانند این اتفاق کوچکی نیست.

وارد سالن می شویم، بازیگران را در جاهای خود می بینیم. نمایش شروع می شود. موسیقی های متفاوتی که انتخاب شده فضاهای متفاوت را به ما معرفی می کند و این تفاوت با امین میری بیشتر می شود و با بازی بازیگران که هر کدام طبقه اجتماعی متفاوت، با دغدغه های متفاوت دارند، بیشتر و بیشتر می شود.

دیگر خنده های بازیگران که شاید جزء کار نباشد، اشتباهاتی که شاید حین اجرا اتفاق می افتد و تپق هایی که می زنند، مهم نیست. چون همه و همه به دلیل آنکه صادقانه ارائه می شوند تبدیل به نقاط قوت کار می شود. صداقت، چیزی که در تئاتر ما کم است و در این نمایش زیاد. و اینها چیز هایی است که این نمایش را متفاوت می کند. حس این گونه کارها و تلاشی که شادمهر راستین عزیز برای به ثمر رساندن آن انجام داد، حداقل برای من ناآشنا نیست و می دانم که گروه اجرایی چه سختی هایی برای به بار نشاندن اثر خود به دوش کشیده است. پس باید به احترام این تلاش و پایداری و به اصطلاح «این کفش آهنین و پوست کرگدن» به پا خاست و سر تعظیم فرود آورد.

*نمایش «هیاهوی همهمه همگانی» در سالن انتظامی خانه هنرمندان هر روز ساعت 18 روی صحنه می رود.