1– دوربین در کادر خود چند نفر را نشان می دهد. روبرو یک زمین خاکی با دیوارهای ریخته در اطرافش، از دور دودی که به هوا می رود و آن چند نفر که با دلهره منتظرند از این سوی زمین به آن سوی دیگرش بروند. صدای تیراندازی و انفجار بمب شنیده می شود. محمود اما خیلی دل نگران نیست. با آرامش می گوید باید با سرعت طول زمین خاکی را بدوند و آن سوی زمین، پشت آن دیوار آجری برسند. همه نفر به نفر شروع به دویدن می کنند، هر لحظه امکان دارد یکی از اینها هدف تیراندازی قرار بگیرد. آخرین نفر فیلمبردار است که دوربینش را روشن گذاشته و فیلم می گیرد. او کارش از همه سخت تر است: چشمش به ویزرو است و وزن دوربین روی شانه راستش سنگینی می کند. شروع به دویدن می کند. حالاانگار ما هم داخل زمینیم: در خرمشهر، زمان محاصره. دوربین تکان های شدیدی می خورد، بالاخره همه ما می رسیم.