فشارها و بیماری های روانی به پیمانه روانی فرد بستگی دارد. این پیمانه در واقع ظرفیت عصبی وی را نشان می دهد. در صورت پر شدن این ظرفیت، فرد یکسری واکنش ها از خود بروز می دهد، از جمله رفتارهای نامتعادل و نامتعارف از قبیل آسیب زدن به خود یا دیگران. طبعا زمانی که افراد در شرایط نامناسب و نامتعادل روحی و روانی قرار دارند ممکن است بر اساس شرایط و مسائل فرهنگی رفتارهای متفاوتی از خود بروز دهند.

حال باید دید چه دلایلی باعث پر شدن این پیمانه روانی در فرد می شود. فشارهای محیطی، مسائل نابسامان اقتصادی و اجتماعی، تنگناهای خانوادگی، اختلافات زناشویی، داشتن روابط متقاطع و خسته کننده والد و فرزندی و نداشتن امنیت شغلی از جمله مواردی است که می تواند دست به دست هم داده و باعث شود هویت فرد از لحاظ شخصیتی و اجتماعی نزد خودش زیر سوال رود. در این شرایط فرد با احساس عدم کفایت و ناکارآمدی و در نهایت افسردگی در زندگی مواجه می شود و امکان ارتکاب یک خودکشی یا خودسوزی یا رفتارهای مشابه را از خود بروز می دهد. به نظر می آید جایگاه نهادهایی مانند مراکز مددکاری اجتماعی و مشاوران در جامعه کمرنگ است، زیرا اینگونه افراد در مراحل اولیه ناراحتی و افسردگی به راحتی قابل شناسایی و غربالگری هستند. ولی متاسفانه این تفکر در جامعه کاری ما خیلی ضعیف است. در زمینه مشکلات روحی و روانی افراد نه برنامه ریزی ای صورت می گیرد و نه بودجه یی تخصیص داده می شود.

به هر حال وظیفه کارشناسان امر است که این موارد و مشکلات را پیگیری و شناسایی کند. در نهایت هم برنامه ریزی برای بهبود شرایط انجام دهد.

خودسوزی نهایت اعلام اعتراض یک فرد به اطرافیانش است و می خواهد از این طریق به همه بگوید که تا چه حد تحت فشار بوده است. حال این قبیل اقدامات در بعضی شرایط و مسائل فرهنگی به این صورت بروز می یابد.