باز حاج آقا آمده بود توی گیم نت. کار هر شبش بود. قبل اذان، توی راه مسجد، یک سری هم به گیم نت می زد، ده دقیقه ای با بچه ها حرف می زد و بعد می رفت. توی این ده دقیقه هم کسی جرات نداشت حرف بد بزند یا داد بکشد سر هم تیمی اش. نه که آقا فراز نذارد خود بچه ها احترام می گرفتند و حرفی نمی زدند.

حاج آقا دو تا خیابان پایین تر می نشست و امام جماعت مسجد محل بود.با عمامه ی سفید و ریش کوتاه اما پر پشت مشکی. جوان بود و از موهایی که از جلوی عمامه اش بیرون ریخته بود فقط چندتایی سفید شده بودند. بعدها فهمیدیم اسمش «آقا محسن» است و اصالتا این جایی نیست، اما چند سالی است که آمده این محل و چند وقتی است شده امام جماعت مسجد.خبری از امام جماعت قبلی نداشتم که چطور رفته، اما مسجد را می دانستم که دویست قدم بالاتر است. همیشه صدای اذانش توی گیم نت می پیچید، اگر هدفون روی گوشت نگذاشته بودی...