انسان موجودی اندیشه ور است و همواره با این مولفه اندیشندگی شناخته شده. اندیشیدن همان بعدی است که انسان را از غیر انسان جدا می سازد و دلیلی بر برتری انسان بر دیگر موجودات (اعم از حیوانات و نباتات) می شود. اندیشیدن از جمله موهبت هایی بود که خداوند سبحان به انسان ارزانی فرمود تا با آن بر زمین حکومت نماید با درک اسرار طبیعت به اوج شکوه و جلال پروردگار پی ببرد. در واقع اندیشیدن از جمله ابزارهایی است که از جانب باریتعالی به انسان عطا شد تا به واسطه آن کرامت ذاتی انسان تایید شود، با اعطای موهبت اندیشیدن به انسان، حجت بر انسان تمام شد. پس اندیشیدن جزوذاتی انسان است و هر انسانی در حالت طبیعی آراسته به این موهبت خدا دادی می باشد.