پروژه روشنفکران دینی در ایران که دولت آمریکا را به وجد می آورد، با انتشار سلسله مقالات «قبض و بسط تئوریک شریعت» در ماهنامه کیهان فرهنگی صورتبندی شد. انتشار این سلسله مقالات از اردیبهشت 1367 آغاز گشت؛ از قضا همزمان با «فروپاشی اروپای شرقی»(1989.م).5 عبدالکریم سروش ادعا داشت که می خواهد تا فهم نوینی را از اسلام عرضه کند و این امر را در گرو «اصلاح دین» و تعقیب پروژه «پروتستانتیسم اسلامی» می دانست. او در «قبض و بسط» معتقد بود در جهان امروز، همه علوم وابسته به یکدیگرند و ما با یک «جغرافیای معرفت» روبه رو هستیم. هر تکانی در این جغرافیا، همه علوم را تکان خواهد داد و علوم دینی مانند فقه از این تحولات