پایان طنزآلود و در عین حال دردناک مکاتبات فلوبر با دوستانش ژرژ ساندولوییز کوله غالبا به چنین جملاتی ختم می شود: «به این نتیجه رسیده ام که نوشتن غیرممکن است.» نوشتن از این رو برای او ناممکن بود که هیچ تجانسی میان جهان زبان و روال زندگی عادی نمی یافت. بلانشو نوشتار را مازاد زندگی تلقی می کند و با این مبنا سعی در احیای کوشش جانفرسای فلوبر در مصاف با عرصه ای به نام ادبیات دارد. هنر دقیقا از لحظه هرز رفتن زندگی و تباهی حاصل از ناکامی در ایده پیش ساخته پیشرفت آغاز می شود. بلانشو به شیوه ای شبیه با خوانش همزمانی که میان یادداشت های روزانه و رمان های کافکا ارائه می دهد، این بار در سطحی محدود همان رفتار