«در خاموشی و سکوت، صدای زن را شنید، به صورتش نگاه نکرد، فقط گفت:

- راستی تا یک ساعت دیگر با تو عروسی می کنم.

- مثل گذشته؟

- مثل گذشته.

اما زن به طرف در برگشت. سرش را به علامت خاتمه گفت وگو تکان داد و گفت:

- ما هرگز دیگر مثل گذشته نخواهیم بود.»1

اینکه ما دیگر مثل گذشته نخواهیم بود، اینکه همه چیز ممکن است اتفاق بیفتد، اینکه زندگی به یک باره تمام آن معنایی را که برایش تصور می کردیم از دست بدهد، اینکه واقعیت نه «بودن» بلکه «شدن» است، اینکه زندگی رودی است که در آن آدمی نمی تواند دو بار پا بگذارد، این حسی که لحظه گذران من شاید سرنوشت ناشناخته و آدم هایی باشد که