پدربزرگم همیشه می گفت جنس خوب تبلیغ نمی خواهد البته در زمان او احتمالاتبلیغات آنقدر پیشرفته نبوده و این همه زرق و برق نداشته و از ابزارآلات مدرن و ایده های نو بی بهره بوده. اگر پدربزرگم تبلیغات این دوران را می دید، حتما تجدیدنظر می کرد ولی آگهی های این هیات ساماندهی صنوف سینمایی هنوز آدم را به یاد حرف پدربزرگم می اندازد که در نیم صفحه روزنامه رسمی کشور آگهی تبلیغاتی می دهد برای دریافت بیمه تکمیلی اهالی سینما. بحث من بر سر نوع آگهی است که با خبر چندان تناسبی ندارد. مثلابعید نیست که به زودی با چنین آگهی مواجه شویم که «بشتابید برای دریافت بیمه های تکمیلی فقط سه روز فرصت باقی است» یا «تا دیر نشده صنف خود را قانونی کنید و از مزایای بی شمار آن بهره مند شوید»، «دو هزار جایزه سیصد هزار تومانی و هزار جایزه... تومانی و هزاران جایزه دیگر» یا «تا دیر نشده اساسنامه های تیپ صنف خود را از کلیه شعب سامانده دریافت کنید، عجله کنید تا ما نرفتیم» و باز هیچ بعید نیست که آقای زندباف (رییس ساماندهی) بر صفحه تلویزیون ظاهر شود و با آن لبخند شیرینش که انصافا بسیار مناسب تبلیغات هم هست، بگوید «فقط با فشار یک دکمه صنف خود را قانونی کنید» و بعد کارت عضویت خودش را از جیب کتش درآورد و نشان دوربین دهد و بگوید «با این کارت شما به همه آرزوهای خود می رسید».

ولی عجیب آن است که هنوز هیچ عکس العملی از مخاطبان اصلی این آگهی ها که همان اعضای صنوف سینمایی هستند، دیده نمی شود. عده یی بی تفاوت نظاره می کنند و بعضی به جای استقبال از این مزایا زبان به اعتراض گشوده اند. حالامانده ام کجای کار ایراد دارد. تبلیغات و آگهی ها ناکارآمدند یا مشتری ها متوجه امتیازات ویژه نمی شوند یا خود جنس خیلی مرغوب نیست؟