درست بیست و چهار ساعت پس از اینکه دیوان عالی تصمیم گرفت تا قانون مراقبت های درمانی را بپذیرد، کارزارهای سیاسی شروع شد. پیش تر این تصمیم را پیروزی بزرگی برای آقای اوباما دانستم و اکنون بار دیگر آن را تایید می کنم.

این عقیده من عمدتا مبتنی بر عواقب تصمیم دیگری است که دیوان عدالت اداری می توانست بگیرد: یعنی رد این قانون. در این صورت اوباما به شدت آسیب می دید و سرنوشت سیاسی اش بیش از پیش به خطر می افتاد. اما پیروزی رییس جمهور خالی از نواقص و معایب خود نیست. دیروز، بیل دالی، رییس ستاد نیروهای مسلح اوباما چیز بسیار هوشمندانه ای گفت: اکنون رییس جمهور می تواند بار دیگر درباره منافع قانون سخن بگوید، درست همان کاری که دیروز در بیانیه خود به خوبی انجام داد. تناقض قانون بیمه سلامت از همان آغاز موارد فردی آن قانون است (اصلاحات بیمه ای و دیگر موارد) که از کلیت این قانون محبوبیت بسیار بیشتری دارد. اکنون رییس جمهور می تواند همان منافع فردی را ستایش کند تا تلاش های جمهوری خواهان برای کاستن از ارزش قانون را خنثی کند. اما زمان بندی اجرای موارد این قانون باعث خواهد شد تا رییس جمهور به کامیابی های مورد نظر خود در زمینه این قانون دست نیابد. بسیاری از مهم ترین و محبوب ترین مواد این قانون منع از بین رفتن پوشش خدمات بیمه در صورت وجود بیماری تا سال 2014 اجرایی نخواهند شد و حین انتخابات امسال کماکان قوانین روی کاغذ خواهند بود. یکی دیگر از پیچیدگی ها و موانع رویاروی این قانون اجرایی شدن آن در زمان فعلی است، زیرا بسیاری از فرمانداران که اغلب جمهوری خواه هستند خواهان اجرایی کردن این قانون نیستند و نمی خواهند کارها را برای دستگاه اداری اوباما تسهیل کنند. با این حال، اجرایی شدن این قانون پیامی بسیار ساده برای جمهوری خواهان نیز دربر دارد: قانون اوباما اسب تروایی برای افزایش انبوه مالیات است. آنها همین خبر را در بوق و کرنا خواهند کرد و تا نوامبر آنقدر تکرارش خواهند کرد تا رای دهندگان شان افزایش یابد. با این حال، هنوز هم به نظر من تصمیم دیوان عالی پیروزی بزرگی برای اوباما است. چرا؟ چون اتفاق دیگری که ممکن بود بیفتد اینکه قانون رای نیاورد خیلی خیلی بدتر بود.