«سیدعلی خامنه ای حوالی سال 46 و در شرایطی که وضع سیاسی مشهد سخت و طاقت فرسا بود و مبارزان در رنج و خفقان به سر می بردند و خودش نیز به تازگی از زندان آزاد شده بود خواب عجیبی دید.

در عالم رویا دید، استاد و مرادش، آیت الله خمینی در گذشته و جناز ه اش در خانه ای نزدیک خانه پدرش، آیت الله سیدجواد خامنه ای قرار دارد. خود را در میان جمعیت انبوهی دید که برای تشییع آنجا گرد آمده بودند.

اندوه و غم، قلبش را می فشرد. تابوت را از خانه بیرون آوردند، روی دوش مردم قرار گرفت و جمعیت حرکت کرد. دید که در میان گروهی از علمای تشییع کننده، پشت تابوت گام برمی دارد، گریان و نالان، بلند گریه می کرد و از شدت تاثر با دو دست بر پایش می کوبید.