کاخ ناصری بین دو دره پرآب واقع شده است. از قرار معلوم این کاخ برای ناصرالدین شاه ساخته شده است. کاخ در سال 1295 هجری قمری در دره گیل گیله ساخته شده و مدت ساخت 3 سال طول کشیده است. معمار آن نیز شخصی به نام آقا محمد ابراهیم خان بوده است. زمان ساخت آن را مقارن با هجوم انگلیس و روسیه به ایران برای جدا کردن مناطق مختلف ایران می دانند. طبقه دوم کاخ شهرستانک به دلیل کم توجهی تا حد زیادی از بین رفته و بخش هایی از طبقه اول نیز به دلیل مرمت غیراصولی که انجام گرفته، تخریب شده است. این مجموعه دو حمام نیز داشته که یکی مورد استفاده همراهان شاه بوده و دیگری به شاه اختصاص داشته است. این کاخ در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است. سنگ نوشته ای که در حیاط کاخ قرار دارد و گفته می شود که شرح ساخت این کاخ روی آن حک شده، تنها شمایلی بر سر دارد و تقریبا حکاکی روی سنگ در گزند باد و بوران از بین رفته است. گفته می شود روی دیوار های این کاخ آثاری از کمال الملک نقاش مورد علاقه ناصرالدین شاه قرار داشته که از بین رفته اند. در نزدیکی این کاخ درختان کمیابی از روسیه آورده و کاشته شده است. این درختان هنگام ابتلای ناصرالدین شاه به بیماری نقرس، برای درمان بیماری او و استفاده از برگ آنها، کاشته شده اند.