تصور کنید قرار است یک سریال داستانی از تلویزیون پخش شود، با تعداد زیادی بازیگر و داستانی پرفراز و نشیب. مخاطب قرار است چیزی را از تلویزیون ببیند که هیچ تصوری راجع به آن ندارد. اما نیاز دارد تا خیلی زود با شخصیت های آن آشنا شده و به نوعی جذب سریال شود. درست است که بخش عظیمی از ایجاد کشش و جذب مخاطب به رمزگشایی و کشف اتفاقات کوچک و بزرگ داستان یک سریال برمی گردد، اما یک اثر تلویزیونی زمانی می تواند در ابتدای راه، همراهی پرشور بینندگان را تضمین کند که حداقل گوشه ای از چیزی را که قرار است برای آنها به نمایش دربیاورد، به آنها نشان دهد. این موضوع یک جور احترام گذاشتن به بیننده محسوب می شود. اگر شما برای خرید کالایی به یک مغازه مراجعه کنید، در اولین برخورد خود از فروشنده انتظار دارید بخشی از ویژگی های آن کالارا به شما معرفی کند.

تلویزیون شاید کالایی را به بیننده نفروشد، اما نحوه مواجهه بیننده با آثار تلویزیونی، خصوصا سریال ها به نوعی خریدارانه است. اگر بیننده ای جذب سریالی شود با اشتیاق آن را تماشا می کند. تا پیش از این، قبل از آغاز یک سریال شبکه های مختلف بخش هایی از سریال را در نماآهنگ هایی کوتاه پخش می کردند تا بینندگان در جریان ابعاد کلی سریال قرار بگیرند.

حالاتلویزیون در اقدامی نو و بدیع توانسته پا را فراتر بگذارد و کنجکاوی مخاطب را در درجه بالاتری برانگیزد. سریال «میلیاردر» اولین سریالی است که در این زمینه قدم برداشته است. این سریال در تیزرهای قبل از پخش نه تنها تکلیف بیننده را با داستانی که قرار است ببیند، روشن می کند، بلکه در حرکتی جدید از بازیگران این سریال خواسته تا در بخشی کوتاه، نقش خود را برای بینندگان تشریح کنند.

بازیگران این سریال با ذکر نام و نقش خود، ویژگی های شخصیتی نقشی را که در این سریال ایفا می کنند برای بینندگان بازگو می کنند. این موضوع علاوه بر این که به مخاطب کمک می کند تا در جریان روند داستان و شخصیت های آن قرار بگیرد، باعث می شود تا بیننده با آشنایی و آگاهی کامل از نقش ها به تماشای سریال بنشیند. توجه به ایجاد تصویر ذهنی درست از مختصات یک سریال در بینندگان، به سازندگان یک سریال کمک می کند که علاوه بر جذب حداکثری بینندگان پیام خود را نیز بدرستی به مخاطب منتقل کنند.