گروه تاریخ اقتصاد- «یکی از تجار تهران میرزا تقی ملک التجار است که ثروتی متجاوز از30000 تومان دارد؛ ولی نزد مردم اعتبارش بیش از 50000 تومان است و تجارت او فقط شامل این است که احجار کریمه را از خارجیان می خرد و با بهره20 درصد به شاه می فروشد. دوم میرزا محمدعلی، برادر میرزا نقی است که ثروت او در مقایسه با ثروت سایر تجار کم است.

در اصفهان حاج محمد علی اعتبارش یک و نیم میلیون فرانک است. سایر تجار هم عبارتند از: ابراهیم که یک نفر زرگر است، حاجی محمد ادهمی، حاجی محمدعلی نقی که با هند تجارت شال می کند در شیراز حاجی محمد ابراهیم، دختی عامل نبی خان و......آقا محمد علی پسر حاجی عبدالله که به خاطر ثروتش از شهرت زیادی برخوردار است؛ ولی با تجارت میانه خوبی ندارد. در بندر بوشهر حاجی اسماعیل خراسانی...که همه اینها از ترس دربار کالاهای خود را مخفی کرده و وانمود به فقر و افلاس می کنند. آنها مخصوصا از احضار شدن به تهران می ترسند؛ چون می دانند درآنجا مجبور خواهند بود مبلغ گزافی به دربار بپردازند.»

منبع: چارلز عیسوی، تاریخ اقتصادی ایران.ص 37. این متن بخشی از گزارش ژنرال گاردان، درسال1808 میلادی است. او نماینده ناپلئون در ایران بوده است