تجارت میان ایران و کشورهای امریکایی در طول دهه گذشته به شکل چشمگیری افزایش یافته است. اما این میزان نسبت به حجم تجارت در داخل منطقه و در مقایسه با حجم مبادلات تجاری این کشورها با شرکای تجاری خارج از نیمکره غربی ناچیز است. طبق اکثر گزارشات، تجارت میان ایران و کشورهای این منطقه بین سال های 2008 و 2009 به سه برابر رسید. در سال 2010 این مراودات به رقم تقریبی 5/3 میلیارد دلار رسید.

در مقابل حجم مبادلات تجاری امریکای لاتین با چین در سال 2010 تقریبا بالغ بر180 میلیارد دلار بود و حجم تجارت امریکا با این منطقه به بیش از 636 میلیارد دلار رسید. با این وجود امریکای لاتین تنها حدود 2درصد از سهم کل مبادلات خارجی ایران را در اختیار دارد و از این سهم قسمت اعظم تجارت ایران با دو اقتصاد بزرگ امریکای جنوبی، یعنی برزیل و آرژانتین است. در مقابل ونزوئلا، اکوادور، بولیوی و نیکاراگوئه (نزدیکترین متحدان سیاسی ایران در قاره امریکا) واردکنندگان عمده کالاهای ایرانی بودند، محصولات غیرنفتی (بخشی که ایران به توسعه آن تمایل دارد) عمدتا از پسته، فرش، متانول و اتومبیل تشکیل شده است. با وجود کمبود زمین های قابل زرع و بارندگی نامطمئن، این کشور در تولید مواد غذایی خود تا 90درصد خودکفا است و گندم محصول شماره یک ایران است. ایران در طول دهه گذشته اکثرا از یک مازاد تجاری بهره مند بوده است.