پیش از طراحی و پیاده کردن این طرح سعی شد سیستم توزیع و مصرف فرآورده های نفتی در بعضی از کشورهای خارجی پیشرفته بررسی و از تجربه های آنها در اجرای طرح استفاده شود، اما در هیچ کشوری از دنیا سیستم کنترل توزیع سوخت به آن شکلی که هدف ایران بود، وجود نداشت؛ تنها دو شرکت شل (Shell) و بریتیش پترولیوم (BP) برای مشتریان خود امکان استفاده از کارت پرداخت هزینه سوختگیری را فراهم کرده بودند که استفاده از آن هم اختیاری بود.به جرات می توان گفت اجرای طرح کارت هوشمند سوخت در نوع خود کم نظیر و حتی بی همتا بود. در این سامانه، موضوع کنترل مصرف اهمیت بسیار زیادی داشت، همچنین با توجه به پراکندگی جایگاه های سوخت در سراسر کشور، این سامانه باید طوری طراحی و برنامه ریزی می شد که بتواند در بدترین شرایط ممکن هم به کار خودش ادامه دهد. مساله مهم در اجرای این طرح این بود که هیچ عاملی نباید مانع رساندن سوخت به مصرف کنندگان شود.برای انجام این کار پس از بررسی های فنی، معماری و متدولوژی بسیار دقیقی طراحی و در اجرا موفق شد، به طوری که بعدها بسیاری از کشورهای پیشرفته اروپایی صدور دانش فنی و تجربی ما در این زمینه را خواستار شدند؛ بعضی از کشورها همچون ونزوئلا، عراق و سوریه هم از ما خواستند این طرح را در کشورهایشان اجرا کنیم و برای این منظور هم موافقتنامه هایی امضا شده است.