سیاست گذاران در کشورهای رو به توسعه در تلاش برای مقابله با افزایش هزینه های دارویی هستند. هزینه های دارویی معمولاجایگاه دوم تا سوم را پس از هزینه های مربوط به نیروی انسانی در مراقبت های بهداشتی به خود اختصاص می دهند.

سهم هزینه های دارو در این کشورها از کل هزینه های سلامت تا 50 درصد می رسد؛ درحالی که این نسبت در کشورهای سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه به طور متوسط 19 درصد در سال 2009 بوده است. این مقاله به دنبال معرفی عوامل اصلی هزینه برای داروها و بحث درباره استراتژی های مهار هزینه دارویی است و سعی دارد تا راهنمایی برای توسعه چارچوب سیاست های دارویی جهت پایداری مالی ارائه کند.