محرم و ایام سوگواری حضرت سیدالشهدا (ع) را بهار «تبلیغ دینی» خوانده اند. چنانکه اعزام مبلغ به نقاط مختلف کشور در این ماه و ماه مبارک رمضان به یکی از مهم ترین و باسابقه ترین سنن حوزوی تبدیل شده است و گستره آن حتی از حدود مرزهای جغرافیایی کشور فراتر رفته و نقاط مختلف جهان را درنوردیده است.

از سوی دیگر، مبلغان حوزوی نیز که در این مناسبت مذهبی برای تبلیغ اعزام می شوند، در بسیاری از نقاط کشور خصوصا شهرها و روستاهای کوچک بشدت مورد اقبال قرار می گیرند و محل رجوع مردم هستند. چه آن که در بسیاری از این دست مناطق، مردم تنها در همین مناسبت ها به یک روحانی یا طلبه دسترسی دارند و معمولااین فرصت کوچک را برای رفع ابهامات و کسب معلومات دینی از دست نمی دهند. همه اینها از اهمیت تبلیغ دینی و جایگاه خطیر مبلغان در کشور خبر می دهد و البته ضرورت نگاهی دقیق و آسیب شناسانه در این حوزه را یادآوری می کند. از همین رو اغلب بزرگان حوزه در کلام و آثارشان به این رسم مهم دینی توجه نشان داده اند و بایدها و نبایدهای آن را از نظر دور نداشته اند. واضح است که در ایامی همچون دهه اول محرم که سوگواری حسینی در سراسر کشور جریان دارد و تبلیغ دینی بیش از هر زمان دیگری مورد توجه مردم است، توجه به اقتضائات و اصول تبلیغ دینی، اهمیت بیشتری نیز پیدا می کند. به مناسبت فرارسیدن ایام عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین (ع) بدندیدیم که در پرونده ای، ضرورت ها و اقتضائات تبلیغ دینی را چه در ایام محرم و توسط مبلغان حوزوی و چه به صورت کلی تر مورد توجه قرار دهیم.