سازمان های مردم نهاد بر اساس دغدغه اعضا و نیازی که احساس می شود و با تکیه بر توانایی اعضا در حوزه ای خاص و در سطوح بومی و محلی، ملی، منطقه ای و بین المللی تاسیس شده و شروع به فعالیت می کنند. این سازمان ها به سبب فارغ بودن از بوروکراسی دست و پاگیر بخش دولتی و مبرا بودن از وجه منفعت طلبی بخش خصوصی، در بسیاری از مواقع نقش بسیار موثرتری در پیشبرد برنامه های توسعه ای جوامع داشته اند. احیا، اصلاح و ایجاد چنین تشکل های مردمی عملا به مفهوم گسترش مردم سالاری، واگذاری کار به مردم، تخفیف هزینه ها و مسئولیت های دولت در قبال موضوعات حساس بین المللی و جلب و جذب مشارکت های مردمی در فعالیت های سیاسی و اجتماعی کشور در عرصه بین المللی است.