آیا «احمد شاملو» که روشنفکران لیبرال او را «شاعر آزادی» و «مردمی ترین هنرمند معاصر» می نامند، در جنگ جهانی دوم جاسوس نازی ها بود و هر دهه از عمر 75 ساله خود را در خدمت یک جریان سیاسی گذراند؟ یا این ادعاها، پندارهای دروغی است که از عالم «توهم توطئه» می آید و فقط به درد «پرونده سازی» علیه هنرمندان آزادی خواه می خورد تا چهره مفاخر این مملکت را نزد نسل جوان مخدوش کند؟ این سوالات از هفته گذشته و پس از اشاره «حسین شریعتمداری» در سخنرانی اش به فرصت طلبی های سیاسی «احمد شاملو» (لانه جاسوسی، 1 اسفند 1392) بیشتر در معرض بحث رسانه ها و کاربران شبکه های اجتماعی قرار گرفت. عصاره سخن مدیر مسئول «کیهان» این