با عرض سلام و ویلیام فاکنر خدمت همه عزیزان دلواپسی که در یک ماه اخیر نسبت به هر حرکت دولت روحانی «روحانی متاسفیم»شان می گیرد و مدتی است به شکل دسته جمعی رفته اند روی ویبره، لازم دیدم چند نکته مهم، حیاتی، سرنوشت ساز و تعیین کننده را اینجا متذکر شوم. از آن رو که (از کدام رو؟!) متوجه شده ایم مذاکرات هسته یی عده یی «معترض دلواپس» دارد. انواع و اقسام معترضان دولت روحانی را که در آینده نزدیک ظهور خواهند کرد می آورم: «دلواپس خون به جگر» این دسته به دل و جگر بزرگ و درشت جواد ظریف اعتراض دارند و معتقدند رفتار ظریف خیلی هم درشت، زبر، خشن، دردناک و کلاخون به جگرکننده است. این دسته از معترضان هفته یی یک بار دور هم جمع می شوند و غیورانه ندا در می دهند (این ندا از اون نداها نیست، یکجور ندای دیگر است) که «ظریف الهی جز جگر بزنی».

دسته دیگر معترضان به سیاست های دولت روحانی «دلواپس های دلشوره دار» هستند. این گروه کلااسترس دارند و هر وقت کتابی، چیزی می خواهد منتشر شود همه جایشان، همه جایشان ها، حتی پوست دست شان می لرزد (مثلا) اینها معترض به سیاست های فرهنگی دولت هستند. از نظر اینها برای هر نویسنده یک گشت ارشاد لازم است، هر مترجم هم باید یک انسان گشت ارشاد سرخود باشد. این دوستان به وجود لیست سیاه عشق می ورزند و یک روز در میان دور هم جمع شده شعار می دهند «من و داداشم و بابام و عموم/ عمه م و خاله م با زن عموم/ واسه کتاب، مجاز ماییم/ بقیه باید برن حموم». کارشناسان مسائل فرهنگی معتقدند از نظر این عده، بقیه نویسندگان، مترجمان، مصنفین و... آدم های کثیفی هستند و از این جهت باید به حمام مراجعه کنند. اینها خودشان هم از بس احساس تمیزی می کنند نویسندگانی چون ویلیام فاکنر هستند. هستندآ!

دسته معترض دیگر «دلواپس آتش به جان» هستند. اینها هنوز از اینکه کاندیداشان رییس جمهور نشده و روحانی رای آورده... شان می سوزد و آتش می گیرد. (دل شان!) اینها صبح و ظهر و شب دور هم جمع می شوند و شعار می دهند «تیش تیش تیش گرفته/ این دل که آتیش گرفته» ما به این دوستان توصیه می کنیم به جای شعار دادن کتاب های ویلیام فاکنر را بخوانند، آرام خواهند شد!