نمایشگاه کتاب در روزهای پایانی خود که مقارن بود با روزهای آخر هفته، به شکل انفجارآمیزی شلوغ شد و کار به جایی رسید که ازدحام جمعیت در بخش های کودک و نوجوان، قدرت هرگونه آشنایی یا خرید را از مخاطبان واقعی این بخش ها سلب کرد. گرمای غیرقابل تحمل هم مزید بر علت بود تا معدود کودکانی که با والدین خود در این ازدحام گیر افتاده بودند، مرتب اعتراض کنند و خواهان خروج فوری باشند.اصل ماجرا این بود که تعداد زیادی از بزرگسالان، این بخش ها را به عنوان محل عبور و مرور خود انتخاب کرده بودند و کودکان حتما باید روی شانه والدین خود می رفتند تا غرفه های مورد علاقه خود را در نمای دور ببینند! و این ازدحام مخل،برای ناشران کودک و نوجوان هم قابل تحمل نبود چون بر میزان فروش غرفه هاشان تاثیر منفی گذاشته بود.

همه این صغرا و کبراها را چیدم که برسم به پیشنهاد محمدرضا بایرامی نویسنده حوزه کودک و نوجوان، مبنی بر این که نمایشگاه کتاب، ورودیه داشته باشد: «نباید عده‎ای اینجا را با محل قدم زدن اشتباه بگیرند پس حتما باید برای آن ورودی در نظر گرفت. الآن نمایشگاه یک پز فرهنگی است و با وجود این که وانمود می کند یک اتفاق بزرگ فرهنگی است باید ضعف‎های فرهنگی آن برطرف شود.» البته مدت ها قبل، یعنی تقریبا دو سه نسل قبل[اگر معیار تغییر نسل را 7 سال در نظر بگیریم] برای نمایشگاه کتاب، ورودیه هم می گرفتند اما همان ورودیه، تاثیر مستقیم داشت بر کاهش استقبال و بعد هم کاهش فروش ناشران. این بود که صدای همه، از کتابخوان و دانشجو گرفته تا ناشر و حتی مسئولان اجرایی درآمد. شاید گرفتن ورودیه اندک، تا حدی کارساز باشد اما در نهایت، به دلیل محدودیت امکانات تفریحی برای طبقه های زیر متوسط،قصه همین خواهد بود که هست؛ فقط می شود با دور کردن بخش های کودک و نوجوان از درهای ورودی و خروجی نمایشگاه و محدود کردن ورود بزرگسالانی که این بخش ها را صرفا برای عبور و مرور انتخاب کرده اند، به مخاطبان واقعی این بخش ها کمک کرد.