ماجرای فیلم من روحانی هستم هر روز جذاب تر می شود. بعضی چیزها هر روز جذاب تر می شود و بعضی ها هر روز جذابیت خود را از دست می دهند. این فیلم جزو دسته اول است. چند روز پیش در روزنامه اعتماد عکسی از نشست خبری سازندگان این فیلم چاپ شده بود که سه، چهار تا مرد با محاسن بلند نشسته بودند و بالای سرشان این تیتر به چشم می خورد: از معصومه... تا منصوره...! من هر قدر آن شمایل ها را با اسامی ای که برای نام کارگردان ردیف شده بود مطابقت دادم قضیه برایم پیچیده تر شد. در نهایت به این نتایج رسیدم:

الف) دوستان در انتخاب اسم برای خود خیلی دقت به خرج نداده بودند.

ب) ردپای ویلیام فاکنر در اسم گذاری این عزیزان به شکل مشهودی قابل احساس بود.

ج) دوستان یکپارچه آقا هستند اما چون با همدیگر خیلی صمیمی اند (زیادی) همدیگر را معصومه و منصوره و... صدا می زنند!

د) شاید برای این عزیزان سازنده فیلم من روحانی هستم به زودی اسامی دیگری نظیر شهلا، مهوش، پریوش و... هم کشف شود.

راستی قابل توجه این بود که همه این سازندگان گرامی موهایشان را دقیقا به یک شکل و از چپ به راست شانه زده بودند. بد نیست بعضی وقت ها سلمانی تان یا لااقل شانه تان را عوض کنید!ماجراهای این فیلم گویا به همین جا ختم نمی شود و پای پسر جواد شمقدری هم به میان آمده و کلی تایید و تکذیب و... جواد توفان شن (جواد شمقدری) گفته من در جریان شرکای پسرم در شرکتش نیستم. داداش جواد (عموی گل پسر) گفته برادرزاده من می خواست یک مجوز جدید بگیرد. داداش عمو (پدر گل پسر و یعنی خود جواد) گفته پسرم اصلانیاز به گرفتن مجوز جدید نداشت و...

الف) تا اطلاع ثانوی من و داداشم و بابام و عموم هفته یی دو بار میریم شرکت فیلمسازی جدید ثبت کنیم و مجوز بگیریم و باهاش من روحانی هستم تولید کنیم.

ب) لطفا پیش از صحبت با رسانه ها حرف های تان را باهم هماهنگ کنید.

ج) همیشه پای یک جواد توفان شن در میان است.

د) گاهی بعضی ها دستی دستی خودشان را به ویلیام فاکنر می بخشند می پرسید چه جوری؟

اینجوری!