عباس کیارستمی در 73 سالگی کارگردانی است که استعدادش تنها به پرده سینما خلاصه نمی شود. این سینماگر، شاعر، عکاس و... یکی از چهره های اصلی سینمای مولف، آزاد و خلاق و یکی از فیلمسازانی بود که موج نو سینمای ایران در دهه 1970 را شکل دادند او که در سال 1997 برای فیلم «طعم گیلاس» برنده جایزه نخل طلای جشنواره کن شد. امسال رییس داوران بخش سینه فونداسیون و فیلم های کوتاه 60 و هفتمین دوره جشنواره فیلم کن بود. کیارستمی در گفت وگویی که در سایت رسمی جشنواره کن منتشر شد، از آغاز فیلمسازی اش، اهمیت فیلم کوتاه و انتظارش از سینما گفت. کیارستمی معیار تعیین کننده موفقیت یک فیلم را نه جوایز و نقدهای مثبت که ماندگاری آن در تاریخ دانست و فیلم کوتاه را برای کارگردان فرصتی دانست که می تواند جسور باشد و بدون توجه به سلیقه تهیه کننده و تماشاگر، فیلمسازی را تجربه کند. در پاسخ به سوال خبرنگار از ارزیابی اش از شرایط سینمای ایران، گفت که از سینمای دولتی ایران انتظاری ندارد در حالی که سینمای مستقل را رو به رشد و موج جدیدی از موج نوی سینمای ایران دانست و گفت به آن امیدوار است. کیارستمی در جواب به آخرین سوال گفت از آنجا که اساس سینما تولید تصویر است، هنوز کار می کند و همیشه در حال ساختن فیلم کوتاه یا عکاسی است و انتظارش از سینما را این طور بیان کرد: شاید انتظاری که امروز از سینما دارم، این است که وقتی شب می خوابم، بدانم یک تصویر جدید خلق کرده ام، مثل یک ماهیگیر که همیشه امیدوار است وقتی تورش را به آب می اندازد، یک ماهی بگیرد.