یکی از مباحثی که امروزه در فلسفه دین مطرح است مساله «معنای زندگی» است. همین مبحث به شکل دیگری در «فلسفه اخلاق»، «فلسفه ذهن» و «روان شناسی» مطرح شده و کم کم به صورت یکی از مسائل بنیادین در آمده است. بحث از معنای زندگی بخصوص در میان فیلسوفان قرن بیستم و بویژه نیمه دوم این قرن به اوج خود رسید. گویی غرب با یک مساله به نام «بی معنایی» مواجه شده و در پی آن بود که برای زندگی، «معنا»یی

دست و پا کند.

گفتیم که این بحث محصول دوران مدرن است و بیشتر در غرب مطرح شده است. اکثر فیلسوفان غربی بر این امر توافق دارند که غرب از زمانی با مساله بی معنایی زندگی مواجه شد که خدا و دین را کنار گذاشت. بسیاری از اصحاب کلیسا بیانیه هایی منتشر کردند که در آن آمده بود که «آشفتگی و سرگردانی انسان در جهان مدرن ناشی از فقدان ایمان و دست برداشتن از خدا و دین است».