1- جام جهانی بزرگ ترین نمایشگاه ورزشی در دنیاست که بازیکنان، تکنیک های فردی خود را در تاکتیک های تیمی جا می دهند و با تقسیم وظایف عاملی برای درخشش در جام جهانی می شوند. پدیده های زیادی در این مسابقات دیده می شوند و تفاوت های زیادی با تیم های باشگاهی دارند.

2- تاکتیک های تیمی در جام جهانی بسیار متغیر است به دلیل اینکه مربیان ملی تاکتیک تیمی خود را بر اساس قابلیت های بازیکنان شان چیدمان می کنند. مطمئنا بیشترین تاکتیکی که در فوتبال روز دنیا استفاده می شود 4-2-3-1 است و تیم ها بیشتر سعی می کنند با این ترکیب وارد زمین شوند اما جام جهانی بسیار متفاوت است و تیم ها تاکتیک تیمی خود را بر اساس فنی، فیزیکی و هوش تیمی چیدمان می کنند. به طور مثال چهار سال پیش تیم ملی اسپانیا با ترکیب 4-6-0 توانست قهرمان جهان شود و بدون مهاجم جام جهانی را به خانه ببرد. دل بوسکه، سرمربی تیم ملی اسپانیا با توجه به بازیکنانی که داشت به این نتیجه رسید که می توان بدون مهاجم هم قهرمان جهان شد و در کار خود نیز موفق بود. 3- به طور حتم خیلی از تیم هایی که امید اندکی برای صعود دارند امسال از سیستم 4-2-3-1 استفاده کنند به دلیل اینکه در این سیستم می توانند به غیر از 4 دفاع خود از دو هافبک دفاعی در هنگام دفاع کردن استفاده کنند و روزنه ها را بر حریفان ببندند و کمتر گل دریافت کنند.

4- با توجه به مربیان کاربلدی که در این جام جهانی حضور دارند باید شاهد ظهور تاکتیک جدیدی باشیم. تمام مربیان حاضر در جام جهانی به دنبال اجرای تاکتیک جدید هستند که در تک بازی ها، حریفان خود را غافلگیر کنند. به نظرم دفاع مطلق در جام جهانی به هیچ وجه جواب نمی دهد و نباید منتظر باشیم که در جام جهانی تیم هایی که دست به دفاع مطلق می زنند، جواب بگیرند. فوتبال نتیجه گرا در جام جهانی جواب نمی دهد. تیم هایی مانند چهار سال پیش اسپانیا که فوتبال قشنگ بازی کرد و نتیجه گرفت این دوره هم تیمی که زیبا بازی کند، نتیجه می گیرد.