بازیکنان بزرگ بدشانسی های بزرگ هم می آورند. توپی که از پاهای ایکر کاسیاس قهر کرد و فن پرسی آن را دزدید، اشتباهی بود که فقط ممکن بود دروازه بانان مسابقات محله های کوچک انجام بدهند نه ستاره یی با بیش از 150 بازی ملی! ایکر کاسیاس بزرگ که تصویرش با جام قهرمانی 2010 هنوز در ذهن ها تازه است شب کابوس واری را سپری کرد. پنچ گل خردکننده. انتقامی دردناک از هلندی هایی که مشتاق بودند بازی بیش از 90 دقیقه ادامه داشته باشد تا بر اندوخته هایشان بیفزایند.

هوادارانش به او لقب مقدس داده بودند. ایکر مقدس. برای دروازه بانی محجوب، دوست داشتنی و پرافتخار که وقتی با مورینیو وارد چالش شد باز به شدت از سوی هواداران رئال مورد حمایت قرار گرفت. او فصل پیش بعد از نیمکت نشینی های کسالت بار بازگشتی رویایی داشت و فاتح جام قهرمانان اروپا با رئال شد. مثل همیشه پله های ورزشگاه را آرام طی کرد، جام قهرمانی را لحظه یی در دست هایش گرفت و بعد با فریادی بلند بالای سر برد... اما فوتبال بی رحم است، مثل قطاری که به گل هایی روییده شده روی ریل توجه نمی کند، از روی آنها رد می شود و پرپرشان می کند. ایکر کاسیاس در شبی که هرگز آن را فراموش نخواهد کرد به مایوس ترین دروازه بان دنیا تبدیل شد. دوربین های تلویزیونی بعد از هر گل روی صورت او زوم می کردند، مغموم، افسرده و با غمی جانکاه در چشم هایش... دیشب هیچ کس در دنیا دوست نداشت جای ایکر کاسیاس باشد وقتی چهار دست و پا روی زمین می خزید تا شاید توپ و ساق های روبن را درو کند. تلاشی دردآور اما بی فایده. هواداران سرسخت او برایش پیام های دوستانه فرستادند توام با دلجویی، آمیخته با دلسوزی: ایکر تو هنوز برای ما مقدس هستی!

بازی هلند – اسپانیا ورای تحلیل های فنی اش یک چیز را به یاد همه آورد، برای قطار گل های مقدس و نیمه مقدس تفاوتی نمی کند، بی رحم از روی آنها رد می شود حتی اگر نام یکی از آنها ایکر کاسیاس باشد.