کاستن از درد و رنج آدمی اگر در این وانفسای «کم محبتی» اولویت اول و غایت نهایی آمال آدمیان گرفتار نباشد دست کم باید در رده های آغازین «کمک یاری» باشد و چه امری بهتر از اینکه «الم» انسانی کاهش یابد از بذل توجه همنوع... مراد از این «پیش قلیانی» به قول قدما، نقبی است به فیلم «امروز» ساخته جناب میرکریمی و آفتی را مورد عنایت قرار داده که اگر به درستی مفهوم این فیلم دریافت شود، خیلی از مصایب پیرامون زندگی مدرن امروز شاید، به جوابدهی موجهی برسد. اینکه اطرافیان هر فردی به راحتی از کنار هم و به سادگی از مشکلات دیگری رد نشوند و در حقیقت «نترسند» موهبتی است که رفتار اخلاق گرایانه مسبب آن است و اگر مدیوم های مختلف بتوانند این نگره فکری را به طور اصولی تبیین کنند و از اندیشه یی دفاع منطقی داشته باشند شاید گم شده مهر و محبت این روزهای جامعه نمایان شود. شخصیت اصلی داستان «امروز» اگر کم حرف است و اگر دیر جوش ولی شاخصه های دیگری دارد که کفه ترازوی انسانیتش را سنگین تر می کند و انسان بودن به معنای «اخلاق انسانی» داشتن را به طور بارزی مشخص می کند و در این پروسه قضاوت را به عهده زمان می نهد و خویشتن را در معرض «داوری» دیگران قرار می دهد، هر چند این داوری به ضرر و خسران روحی برایش تمام شود. این فیلم آگاهی می دهد درباره هر امری، قضاوت پیشدستانه نباید صورت گیرد و شاید این کم حرفی و کم دماغی اش از آنی نشات می گیرد که دیگران بی محابا درباره هر امری سخن می رانند و در پی آیند و روند گفته هایشان نیستند و هر چه می شنوند را به راحتی به دیگری منتقل می کنند و عجب از این انتقال کلامی... فیلم «امروز» اگر بتواند دو مفهوم اخلاق و قضاوت را شاخص ساز کند در پرده سینما به پیروزی بزرگی جدا از سرگرم سازی ذاتی سینما، دست یازیده و پس از مدت ها سینما را پرده زندگی واقعی قرار داده و بس...