واژه های فارسی در درازای زمان و همراه دگرگونی های زندگانی ما ایرانیان، تحول زبانی بسیاری پیدا کرده و حوزه معنایی گسترده ای را در برگرفته و معنی های مشابه و متفاوتی را دارا شده است.

تنها معیار مشخص برای این تمایزها و تشابه های معنایی، شعرها، حکایت ها، گفت وگوها، گفتارهای شفاهی و ادبیات عامه ما بوده است. گاهی واژه ای با معنی حقیقی خود،کاربرد چندگانه ای را در کلام شاعری می یابد، معنی خود را پنهان می دارد، معنی آفرین می شود، آرایه ها و فنون و صنایع ادبی رخ می نمایند و شعر و سخن را در پرده ای از راز و رمز و زیبایی نگاه می دارند. راز پیدایی و شناختن این گونه تفاوت ها و تمایزهای معنایی را فقط می توان در زبان به معنی اصل آن و رفتار شاعرانه آن با واژه ها یافت. یکی از این گونه واژه ها که در زبان فارسی از خصلت چند معنایی برخوردار بوده، واژه باد است.