کسی از توکتو خبر دارد؟ می داند چند ساله شده؟ هنوز قطب است؟ همانجا مانده؟ پدرش همچنان زنده است؟ پدربزرگش چطور؟

هنوز هم شب ها که دور هم می نشینند به نیت شب نشینی در این شب های طولانی و یکپارچه قطب، شب های شش ماهه، باز از پدربزرگ می خواهند که خاطرات کودکی اش را بگوید و پدربزرگ با آن صدای مهربان پاسخ دهد که باشه فرزندم و شروع کند به تعریف یکی از خاطرات دوران کودکی اش؛ از ماهیگیری، از شکار فوک، از نحوه ساختن خانه قطبی یا همان ایگلو با ملاط یخ، از چگونگی درست کردن قایق با پوست گوزن، از کاربرد استخوان ستون فقرات ماهی به نیابت از سوزن برای دوخت و دوز، از بازوهای پرقدرت پدرش، از مهربانی های مادرش و در تمام این مدت توکتو با آن چشم های ریز و تنگش در آغوش پدر نشسته و گوش و دل به خاطرات پدربزرگ بسپارد.