یکی از مهم ترین و ممتازترین شناسه های شعر و شاخصه های آن بار موسیقایی است. جذابیت هماهنگی بین کلمات و هارمونی پیوند کلمات با یکدیگر، هوشیاری در قطع و وصل حروف و صداها، نظم کشش مند مجموعه گرد آمده در کلام و هیجانی که از این گردهم آمدن منظم حادث می شود.

شاید همین نظم و چیدمان منظم باشد که تولید موسیقی شعر می کند. وزن، قافیه، ردیف، صوت و حروف و کلمات همه اینها می تواند جزء شعر باشد، اما کافی برای پدید آوردن شعر نیست. ممکن است شعری موزون نباشد، منظوم نباشد، اما شعر باشد. طبعا این موضوع و این بیان تا حدی مغایر تعریف مرسوم از شعر است، ولی می گوییم شعر باید موسیقی داشته باشد، آهنگین باشد، کلمات