تابستان 1393 که «زمستان بلاتکلیف ما» منتشر شد، با سپانلو برای گفت وگویی درباره کتابش تماس گرفتیم و با وجود همه بیماری هایش گفت وگو را پذیرفت: «به نظرم جمعه روز خوبی است. صبح جمعه زنگ بزن و اگر حالم خوب بود، بیا» و بعد جمعه صبح، پشت تلفن: «امروز عصر خوب است، اما حالم خوب نیست و نمی توانم بنشینم و عکاس نیاور؛ همان عکس های قبلی را کار کنید». «زمستان بلاتکلیف ما» آخرین مجموعه شعر منتشرشده سپانلو تا پیش از مرگش بود و گفت وگوی ما در حالی انجام شد که سپانلو روی کاناپه ای که پشت پنجره و رو به حیاط خانه اش قرار داشت دراز کشیده بود. سپانلو حافظه ای قوی داشت و گذشته و خاطراتش را با جزئیات تعریف می کرد